Afgelopen week hebben we weer kunnen genieten van alles wat er gebeurt hier op IABC. Deze week heb ik zelfs mijn eerste opdracht moeten doormailen. Voor de klas ‘making of disciples’ heb ik samen met een ander meisje van de klas de afgelopen lessen moeten samenvatten. Wat is dopen, waarom dopen we? Wat zijn discipels en waarom is het zo belangrijk om discipelen te maken? Wat is kerk? Allemaal van dat soort vragen. Best wel interessant om eens te testen of je wel degelijk begrepen hebt wat er in de afgelopen lessen gezegd geweest is. Ook voor andere vakken hebben opdrachten gekregen. Zo moet ik voor Exodus een essay schrijven van 2500 woorden. Heerlijk om de Bijbel in te duiken en zelf proberen dingen te ontdekken. Het feit dat je ontdekkingen nagekeken worden betekent dan ook weer dat gecheckt wordt of je goed gewerkt hebt. Allemaal interessant toch.

Toch had ik de laatste dagen toch een beetje het gevoel dat er niet echt veel uitdaging in alles lag. Althans het voelt allemaal zo. Als ik terug kijk zijn er toch wel een aantal zaken waar ik mijn grenzen verlegt heb. Thuis heb ik regelmatig geprobeerd om eens een eigen lied op papier te krijgen. Behalve frustraties kwam daar niet veel uit. Hier op de school dacht ik er toch maar eens verandering in te brengen. Ik ben achter de piano gekropen en heb zowaar mijn eerste lied geschreven. Alle eer aan God, maar ben er toch ook wel een beetje trots op. Een paar dagen later zouden we het in de klas hebben over het schrijven van muziek, daar heb ik te horen gekregen dat muziek schrijven geen speciaal talent is wat je hebt of niet. Muziek schrijven kun je leren, en oefening baart kunst. Ik was ontzettend blij om dit te horen, want ik droom er stiekem een beetje van om mijn eigen muziek te schrijven, zodat God door mij heen Zijn Liefde kan tonen aan de mensen. Muziek is en blijft een krachtig medium om tot het hart van mensen te spreken, uiteindelijk is dat ook het geen wat God wilt doen. Ik ben dus zeer benieuwd wat hier nog allemaal uit gaat komen. Toch had ik niet echt het gevoel dat ik sterk uitgedaagd werd hier, we worden hier niet bepaald voor een groep gezet en moeten gaan bidden voor genezing. Ik had dit dan ook met God gedeeld. Even later ga ik naar beneden om onze was in de droogkast te steken, kom ik daar Kim (mijn mentor) tegen. Daar ter plekke vroeg ze of ik de ‘Seek’ van maandag (als in morgen) wou leiden. Hoe prachtig is dit! Eerst delen met God dat je meer uitgedaagd wilt worden, om dan ook gelijk die uitdaging naar je toe geworpen krijgen. Ik heb dan ook maar gelijk ja gezegd. Nu vind ik het allemaal best spannend, want morgen moet ik het ook echt gaan uitvoeren. Uiteindelijk heb ik al vaker voor de klas gestaan, ook in het Engels, maar dit is toch anders. Ik mag praten over iets wat écht mijn hart tot in het diepste wezen raakt, ik mag vertellen en praten over de heiligheid van God. Hoe puur en zuiver Hij is, er is niets in Zijn wezen wat ‘fout’ of ‘donker’ of ‘slecht’ is, Hij is perfectie en liefde. En ondanks het feit dat Hij zo anders is kiest Hij er toch voor om relatie met ons op te bouwen, om tijd met ons door te brengen en van ons te houden. FAN-TAS-TISCH! Ik hoop dat ik het allemaal zo kan overbrengen zoals het in mijn hart leeft!

Vrijdag hebben we weer het voorrecht gehad om mee te draaien in Mr. B. Ik heb dit keer geholpen achter de bar met het maken van de koffies, moccachino’s, cappuchino’s, latte machiatto’s… Loopt het water al in de mond? Kom dan zeker maar eens langs in Denemarken! Rein heeft heerlijke burgers mogen maken, gewone – cheese  en – cheese bacon. Life is good here! Het is een geweldige manier om mensen te laten zien dat wij als christenen ook maar gewone mensen zijn, dat ook wij kunnen genieten van een avondje ‘café’. Misschien wel een leuk idee om in België op te starten als we terug zijn.

Omdat we zo af en toe ook wel eens tijd nodig hebben voor elkaar zijn we gisteren een keer uit eten geweest. Een beetje verder op zit een betaalbaar Chinees restaurant (ja, Denemarken is verschrikkelijk duur), met betere Chinees dan België. We waren blij dat we er even met z’n twee uit konden. Het is toch wat om continue mensen om je heen te hebben. Het zijn geweldige mensen, maar af en toe wil je ook gewoon eens even lekker met z’n twee zijn. We hopen hier in de nabije toekomst dan ook weer wat meer werk van te maken.

Het leven hier in ‘the college’ is fijn. We zijn God zo bijzonder dankbaar voor het feit dat we dit avontuur mochten aangaan. Op naar meer!