Gods liefde is realiteit voor iedereen. Afgelopen zondag zat ik aan de ontbijttafel, wachtende tot Rein terug zou komen van het douchen. Het duurde best wel even. Ik keek naar buiten en vroeg God wat Hij die dag aan mij wou laten zien. Gelijk flitste er een beeld voor mijn ogen voorbij van een oudere vrouw met grijs haar en een intens paarse blouse. Ik vroeg wat ik tegen haar zou moeten zeggen als ik haar tegen kwam. God zei: niets, maar ik wil dat je weet dat ik van haar hou. Nu ja goed, we zouden wel zien. Tijdens de dienst zag ik daar voor mij een vrouw met wit haar en een paarse blouse. Nu moet je weten dat zij niet één van mijn favoriete mensen is. Ik ben het niet helemaal eens met haar manier van aanpak op de dingen. Toen herinnerde ik mij weer wat God zei: Ik hou van haar. Ik realiseerde mij opnieuw dat God van iedereen houdt, ook al hebben wij ze natuurlijk gezien niet zo graag. Als ik meer op Jezus wil lijken, zal ik toch moeite moeten doen om te bekijken door Zijn ogen. Niet altijd een gemakkelijk, maar gemakkelijk is dan ook niet het leven waar ik voor getekend...
Learn More
En toen was er weer een… Boot Camp! Deze keer helaas geen fietsen maar gewoon lekker stevig wandelen. Het thema van de week was “Dry Bones” en dit had enkele implicaties op onze tocht. Toen we klaar zaten om te vertrekken gaf Moïse een korte speech en verklaarde wat de bedoeling was. Het was dus de bedoeling om 30 km (niet al te veel dacht ik) te lopen en te kunnen weerstaan aan de verleiding om ons eten en drinken dat in onze rugzak zat (wat we dus net daarvoor hadden klaargemaakt) op te eten. Op die manier zouden we te harder worden en dus ook hard blijven als er verleiding in ons leven terechtkomt. Dus, in groepen van 5 opgedeeld, een redelijke kaart en de nodige tumult vertrokken onze groep exact om 9:20 richting locatie. GPS aan en wandelen maar. In mijn groep zaten Caressa, Luca, Mara en Loise. Na een uur wandelen begon mijn voet al pijn te doen doordat ik geen goede schoenen had/heb. Gelijk maar even een pipi-stop gehouden en weer verder wandelen. Rond de middag begon iedereen toch wel honger te hebben (behalve Luca, maar die had ondertussen toch al gegeten met het excuus: “Zo een lekkere sandwich kan je toch niet weggooien, dat...
Learn More