Wij zijn met de fiets want wij zijn antilopen!

?>
Wij zijn met de fiets want wij zijn antilopen!

Hier zijn we dan, aangekomen en zo goed als volledig gesetteld in het toch net iets hogere noorden dan we gewoon zijn. Bij deze kunnen we dan ook zeggen dat we onze lange reis overleefd hebben. Ik ga eerlijk zijn met te zeggen dat het niet de gemakkelijkste reis was die we ooit gedaan hebben. De eerste dagen hebben zowel Rein als ik ontzettend afgezien. Al snel ontdekten we dat we best wel veel slaap nodig hebben (we lagen er gemiddeld al om 21 uur in), omdat de slaap die we kregen niet zo diep was. Samenleven in een tent van 2×1,2m is een uitdaging en therapeutisch in een zekere zin. Voor de rest hadden we natuurlijk de weide wereld rondom ons, maar een nacht doorbrengen op elk 60 cm is niet erg veel. Het heeft heel wat dagen geduurd tegen dat we gewend waren geworden aan het geheel. Bij deze wil ik iedereen nog bedanken om voor ons te bidden. We hebben echt gemerkt dat God met ons mee ging, dat we er niet alleen voor stonden. Hierbij denken we alleen al aan het weer, de eerste 10 dagen hebben we tijdens het fietsen geen regen gehad, enkel ‘s avonds hier en daar een beetje. Ik denk dat we beide onszelf nog niet zo bruin geweten hebben. Daarnaast hebben we regelmatig wind mee gehad, wat ons natuurlijk heel wat geholpen heeft.

Ook buiten deze natuurverschijnselen heeft God ons ontzettend ondersteund. Op een gegeven moment vreesden we echt voor een goedkope campingplaats. We vonden wel iets hotel achtig, maar geen camping. Dit zou een dure nacht worden. Ergens zag ik er best wel de voordelen van in, een hotel betekent ook een klaargemaakt ontbijt waar je niet voor moet doen en bovenal: koffie! Want een waterkoker neem je niet mee op de fiets. Aangekomen op de plek van overnachting bleek er toch een camping te zijn en wanneer we vroegen naar de prijs was het maar 7,50 euro! Wij waren helemaal in ons nopjes. Op dezelfde plek was er een kinderkamp gaande, maar geluid op een camping waren we al gewoon. Wat we niet wisten was dat God nog een verrassing voor ons in petto had. De volgende morgen was het kamp gedaan, maar ze hadden nog heel wat eten over. Spontaan nodigde ze ons uit om hun restjes te komen op eten (wat meer dan overvloedig was) en daar bovenop kregen we een heerlijke kop koffie! God is zo goed en zo groot als we van Hem afhankelijk zijn en Hem alle controle geven. Hij is een vader die zijn kinderen wilt verrassen en zegenen. We hebben dit echt gevoeld doorheen de hele reis in kleine dingen. De vriendelijkheid van de mensen, de vlotheid waarmee we konden rijden…

Op 13 augustus reden we eindelijk de grens van Denemarken over, dat voelde wel even speciaal aan. Niet dat we getwijfeld hebben aan onszelf, maar de grens overrijden voelde toch aan als een prestatie. Dit betekende vooral dat we toch wel heel dicht in de buurt kwamen van de Bijbelschool. We hebben toch besloten om eerst nog een nachtje te overnachten op een camping vlak over de grens. Ondertussen zaten we al 12 dagen op de fiets, met één fietsvrije dag. Het was ontzettend leuk, maar na een tijd ben je toch blij dat je even niet meer hoeft te trappen. Fietsen is echt niet altijd rozegeur en manenschijn. De hele reis is behoorlijk pittig geweest, we denken niet direct dat er ons nog iets gelijkaardig in het verschiet zal liggen. We hebben er veel uit geleerd, zijn weer dichter naar elkaar toe gegroeid en een ervaring rijker.

Ondertussen zitten we hier op ons kamertje in Kolding (de ‘d’ wordt niet uitgesproken). We zijn dit jaar begonnen met een dertigtal studenten. De helft komt uit Denemarken, de andere helft zijn mensen van allerlei andere nationaliteiten (Zwitserland, UK, Birma (Myanmar), Letland…) wat ontzettend leuk is. We hebben al leuke contacten gelegd deze eerste week. De lessen die we tot nu toe gehad hebben waren heel basic, volgende week zal dat ook het geval zijn. Begin September trekken we nog op Bootcamp (wat volgens de leerkrachten hier voor ons een fluitje van een cent zal zijn) en daarna beginnen de echte lessen. Dit is iets waar we echt enorm naar uitkijken. We zijn benieuwd naar de nieuwe dingen die we mogen leren, de ervaringen die we mogen op doen en vooral wat God ons allemaal wilt laten zien. Ik word er helemaal enthousiast van! Maar daar volgt later uiteraard meer van!

Hier onder zijn nog een paar foto’s van onze fietsvakantie.

1

We fietsen over de Rhein

2

Ons tentje en fietsen op één van de campings.

3

Bij de grens van Denemarken!

2 Comments

  1. Hé Rein en Caressa,

    Yes, helemaal in Denemarken geraakt en zelfs op jullie nieuwe stek voor een schooljaar. Mama, Leanne en ik hebben het voorrecht gehad om de VELE spullen die jullie niet op de fiets mee konden nemen te komen brengen. Met een goed gevoel en in de overtuiging dat jullie door de beste Handen beschermd worden, hebben we jullie daar achter gelaten. We wensen jullie veel zegen de komende +/-11 maanden. Tegen dat jullie terug komen kunnen jullie het Deens goed verstaan. Lezen gaat nu al 😉

    Marc

  2. Lieve schatten,
    Wat een mooi verslag van de eerste maand die alweer bijna voorbij is sinds jullie vertrokken zijn op 1 augustus. Natuurlijk was ik al op de hoogte omdat ik de whatsappjes van papa kon lezen. Ik heb er van genoten.
    Natuurlijk wil ik jullie nog wel eens ‘spreken’ via de skype. Wanneer past dat het beste? Kunnen we gewoon een afspraak maken?
    Voor de komende periode bid ik jullie, met name voor het boothcamp, heel veel sterkte, plezier en zegen toe.
    Dikke knuffel van mij.

Submit a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.