De laatste paar dagen zijn een ideale voorbereiding geweest op de komst van onze miniman… Onze jongste voor de moment (voor nog zo’n 4-tal weken) had koorts. Zomaar, in het midden van de nacht begon het, en ging niet weg in de loop van de volgende dag. Ik moet zeggen dat in tegenstelling tot het broeikastje ’s nachts, het eigenlijk best gezellig was overdag. Jeppe is al een echt knuffelbeertje, maar nu bleef hij ook effectief stil liggen. Nu ja, bijna helemaal voor pampus. Het enige is dat ons normaal behoorlijk energiek kindje, zijn deel aan slaap -laat ons zeggen- uitdagingen wel gehad heeft. Ik heb mij weten te vertellen dat ziekte slaaptraining behoorlijk in de war kan sturen, wel dat kan ik bij deze bevestigen. De nacht die volgde, weigerde ons meneertje te slapen in zijn eigen bed. Hetzelfde gold voor zijn dutje op de volgende middag. En ik was al zo moe. Hallo slaap te kort. Van een zielige twee dagen… Over een paar weken worden deze paar dagen ingeruild voor een paar maanden. En het breekt mij, niet slapen. Het is mijn grootste angst van de baby fase.
Al sinds vorige week, zit ik met de volgende Bijbelvers in mijn hoofd: “De liefde laat geen ruimte voor angst; volmaakte liefde sluit angst uit.” (1 Johannes 4:18) Zijn liefde doet alle angst teniet. Ik hoef niets te vrezen, want Jezus houdt van mij. Ik ben een overwinnaar, want zijn liefde leeft in mij. Angst is meer vertrouwen stellen in ons eigen kunnen – welke duidelijk tekort schieten. God belooft dat ik alles kan door Jezus Christus die mij kracht geeft. Alles. Hij zal zijn engelen sturen om mij kracht te geven. Hij zal mij zijn engelen sturen om dat te geven wat ik nodig heb. En het enige wat Hij van mij vraagt is dat ik op Hem vertrouw, dat ik mijn ogen op Hem gericht houdt, dat ik mijn dag met Hem inbeeldt. Hij is er, Hij is er altijd.
En na afgelopen nacht, en na hoe de dag tot nu toe verlopen is, weet ik dat dit ook maar tijdelijk is. Het is allemaal maar voor een periode. Een hele korte periode. De dagen zijn lang, maar de seizoenen zijn kort. Slaap is voor de moment iets om te koesteren, maar over een paar jaar zal ik waarschijnlijk graag een week slaap opgeven als ik maar eventjes naar deze momenten zou kunnen terugkeren. Dus kies ik ervoor om vreugde te vinden in de kleine dingen. Ik geniet van de kleine momenten, en laat mij vullen door Zijn perfecte liefde.
