Aftellen naar Pasen, nooit gedacht dat dat iets zou zijn wat ik nog zou doen op een dag. Nu ja, dagen. Maar dit jaar was het dan zo ver. Verschillende familie georienteerde boeken die door mijn handen gegaan zijn in de afgelopen maanden spraken er over. Uiteindelijk, met Pasen, en zo het vieren van de dood en opstanding van Jezus, vieren we het grootste evenement in ons Christelijk geloof. En als we aftellen naar zijn geboortedag, waarom dan niet hier naartoe? Dus, daar gingen we dan. Zondag hebben we gelezen over hoe Jezus Jeruzalem kwam binnenrijden op een ezel. De leiders van de kerk – nee Sietse, tempel – waren daar niet blij mee. Maar Jezus komt niet om koning te worden van een stad of land, maar van ons hart. Die zit er goed in. En zo maakte we een ezel van onze voetafdruk (nu ja, de jongens) en schreven er hosanna boven. Dit kunstwerk hangt te pronken bij de eerste dag van de aftelweek. Toen was het even wachten tot woensdag, wat ik gedoopt heb tot ‘voetenwas woensdag’, want het klinkt zo leuk. Tussen neus en lippen had ik gebeden dat het die weer uitzonderlijk mooi weer zou zijn in ons kouden Denemarken, zodat we de activiteit...
Learn More
Ken je van die dagen, of weken, of misschien zelfs maanden, waar je gewoon zo ongelooflijk afgeleid bent? Telkens ik iets wil doen lijkt het wel of iets of iemand mij nodig heeft. Als het niet één van de kids is die dorst heeft of net kaka gedaan, is het wel de kat die binnen wilt of een telefoontje of berichtje wat binnenkomt. Het is blijkbaar een grote uitdaging om mama eventje iets geconcentreerd te laten doen. Wat maakt dat ik uitstel, want ik zal toch wel weer gestoord worden. Kleine zaken blijven liggen, want ik kan ze dan toch niet in rust en vrede doen, want je weet maar nooit wie je gaat nodig hebben in het komende half uur. Daardoor worden mijn dagen gevuld met klusjes die te onderbreken zijn; schoonmaken, de was, de plas… Maar mijn brein verlangt naar meer. Het voelt alsof het ooit actieve orgaan steeds meer tot pudding aan het verzakken is, om mij maar zoveel mogelijk op kleuter niveau te kunnen bevinden. Maar mijn 28-jarig stuk hersenen wilt ook wel wat, zo af en toe. ’s Avonds dan? Als de rust is weder gekeerd en de kindjes in bed liggen? ’s Avonds, wat is dat? Die zombie uren die je probeert te...
Learn More
De laatste paar dagen zijn een ideale voorbereiding geweest op de komst van onze miniman… Onze jongste voor de moment (voor nog zo’n 4-tal weken) had koorts. Zomaar, in het midden van de nacht begon het, en ging niet weg in de loop van de volgende dag. Ik moet zeggen dat in tegenstelling tot het broeikastje ’s nachts, het eigenlijk best gezellig was overdag. Jeppe is al een echt knuffelbeertje, maar nu bleef hij ook effectief stil liggen. Nu ja, bijna helemaal voor pampus. Het enige is dat ons normaal behoorlijk energiek kindje, zijn deel aan slaap -laat ons zeggen- uitdagingen wel gehad heeft. Ik heb mij weten te vertellen dat ziekte slaaptraining behoorlijk in de war kan sturen, wel dat kan ik bij deze bevestigen. De nacht die volgde, weigerde ons meneertje te slapen in zijn eigen bed. Hetzelfde gold voor zijn dutje op de volgende middag. En ik was al zo moe. Hallo slaap te kort. Van een zielige twee dagen… Over een paar weken worden deze paar dagen ingeruild voor een paar maanden. En het breekt mij, niet slapen. Het is mijn grootste angst van de baby fase. Al sinds vorige week, zit ik met de volgende Bijbelvers in mijn hoofd: “De liefde laat geen ruimte...
Learn More
Onze verontschuldigingen, dit bericht is alleen beschikbaar in...
Learn More
Ondertussen is het wel alweer heel lang geleden dat ik weer wat geschreven heb. Het is hier niet buitengewoon druk, maar de dingen gaan wel goed zijn gangetje. Ik weet dat ik hiermee best wat in herhaling val, maar de groep mensen hier is echt fijn om tijd mee door te brengen. De weekenden zijn dan vaak bezet met koffie drinken bij elkaar op kamer, wandelingen maken of gewoon even de stad in te trekken. Normaal gezien was zondag middag het moment van blog schrijven, maar die is nu vaak gevuld met andere dingen. We zullen dus maar weer even moeten gaan onderzoeken hoe we dat in de toekomst weer in het programma gepast krijgen. God is ondertussen grote onderhoudswerken in mij bezig. Op het einde van het afgelopen jaar had ik wel een beetje door hoe het leven zo in elkaar zat. Als ik nu naar mezelf kijk ben ik daar niet altijd zo zeker van. Niet slecht bedoeld, maar soms best verwarrend. Deze dagen hebben we Jonathan Conrathe bij ons. Een man die zijn leven er op gericht heeft om de mensen over de liefde van Jezus te vertellen, de kracht van vergeving en de vrijheid van al wat niet bij de mens thuis hoort. Dit alles...
Learn More
Gods liefde is realiteit voor iedereen. Afgelopen zondag zat ik aan de ontbijttafel, wachtende tot Rein terug zou komen van het douchen. Het duurde best wel even. Ik keek naar buiten en vroeg God wat Hij die dag aan mij wou laten zien. Gelijk flitste er een beeld voor mijn ogen voorbij van een oudere vrouw met grijs haar en een intens paarse blouse. Ik vroeg wat ik tegen haar zou moeten zeggen als ik haar tegen kwam. God zei: niets, maar ik wil dat je weet dat ik van haar hou. Nu ja goed, we zouden wel zien. Tijdens de dienst zag ik daar voor mij een vrouw met wit haar en een paarse blouse. Nu moet je weten dat zij niet één van mijn favoriete mensen is. Ik ben het niet helemaal eens met haar manier van aanpak op de dingen. Toen herinnerde ik mij weer wat God zei: Ik hou van haar. Ik realiseerde mij opnieuw dat God van iedereen houdt, ook al hebben wij ze natuurlijk gezien niet zo graag. Als ik meer op Jezus wil lijken, zal ik toch moeite moeten doen om te bekijken door Zijn ogen. Niet altijd een gemakkelijk, maar gemakkelijk is dan ook niet het leven waar ik voor getekend...
Learn More