Ondertussen is 1 september ook weer even gepasseerd, de Belgische kindjes en tieners (en op vele andere plaatsen) zitten weer op de schoolbanken. Het is toch maar lang geleden dat het begin van september de start van school was. Als ik ooit in de voetsporen treed van een leerkracht secundair onderwijs, waar mijn diploma naar verwijst, zal ik er terug staan. Nog maar afwachten, wanneer, hoe of waar dit misschien ooit zou gebeuren. Hier zijn we ondertussen alweer 3 weken op weg. Naar de les gaan is geen vast onderdeel van mijn programma meer, lesgeven ook nog niet. Het blijft een beetje zoeken naar mogelijkheden, taken en job omschrijvingen. Soms heb ik het gevoel dat ik te weinig doe, iedereen lijkt steeds zo druk bezig, of ze zeggen toch dat ze het druk hebben. Mensen weten wat er van hun verwacht word, lopen vaak ook al wat langer mee, ik niet. Ik probeer een beetje. En dat is ook een beetje het probleem. Ik denk dat ik een beetje probeer, maar eigenlijk doe ik behoorlijk goed mijn best. Of zelfs gewoon goed. Laten we die Belgische bescheidenheid alstublieft aan de kant schuiven. We werken eraan.

Afgelopen week hebben we mogen genieten van Steve Graham. Een directeur van een Apostolische Bijbelschool in New Zealand. Een man van 50 plus, die opnieuw door God geroepen werd. Soms geraken we terecht in een comfort zone, we doen de dingen uit eigen kracht, omdat we weten dat we er goed in zijn. We begrijpen hoe de dingen in elkaar zitten, hebben een duidelijk overzicht en komen niet al te grote overtuigingen tegen. Tijd om naar het volgende avontuur te vertrekken met andere woorden. In onze comfort zone hoeven we niet op God te vertrouwen en dat is nu net niet hoe Hij het wilt. ‘He gave us the stars, but put them out of our reach; called us to waters a little to deep’ (Hij gaf ons de sterren, maar plaatste ze uit ons bereik; roept ons het water in, waar het net iets te diep is) zingt Toby Mac in Beyond Me. Een nummer wat mij het laatste half jaar enorm aanspreekt. God roept ons net buiten onze mogelijkheden, zodat we Hem moeten zoeken om de situatie opnieuw te overwinnen. Alleen door op Hem te vertrouwen kunnen we de sterren bereiken. Dit vertrouwen is enkel mogelijk als er relatie is. Het zou dom zijn om iemand te vertrouwen die je niet kent, daar zijn meerdere verhalen getuigen van. Ik wil Hem zoeken in Zijn Woord, in muziek en in conversatie. Ik wil Hem kennen, zodat ik Hem kan vertrouwen, zodat ik kan zien hoe Hij sterker is in mij dan ikzelf ben. Als ik op Hem vertrouw , kan Hij zichzelf laten zien aan de wereld. De sterren bereiken is voor een mens onmogelijk, maar met God is alles mogelijk. Geen situatie is te moeilijk, geen probleem te groot, God kan werkelijk alles. Het voelt dan niet comfortabel aan, maar het is wel goed.

Steve Graham’s woorden hebben mij dan ook aan het denken gezet. Waar voel ik mij eigenlijk te comfortabel in mijn leven? Waar is het weer tijd om uit mijn vijver te springen om te kunnen groeien? We hebben weer wat om mee te werken…