En toen was er weer een… Boot Camp! Deze keer helaas geen fietsen maar gewoon lekker stevig wandelen. Het thema van de week was “Dry Bones” en dit had enkele implicaties op onze tocht. Toen we klaar zaten om te vertrekken gaf Moïse een korte speech en verklaarde wat de bedoeling was. Het was dus de bedoeling om 30 km (niet al te veel dacht ik) te lopen en te kunnen weerstaan aan de verleiding om ons eten en drinken dat in onze rugzak zat (wat we dus net daarvoor hadden klaargemaakt) op te eten. Op die manier zouden we te harder worden en dus ook hard blijven als er verleiding in ons leven terechtkomt.

Dus, in groepen van 5 opgedeeld, een redelijke kaart en de nodige tumult vertrokken onze groep exact om 9:20 richting locatie. GPS aan en wandelen maar. In mijn groep zaten Caressa, Luca, Mara en Loise. Na een uur wandelen begon mijn voet al pijn te doen doordat ik geen goede schoenen had/heb. Gelijk maar even een pipi-stop gehouden en weer verder wandelen. Rond de middag begon iedereen toch wel honger te hebben (behalve Luca, maar die had ondertussen toch al gegeten met het excuus: “Zo een lekkere sandwich kan je toch niet weggooien, dat is zonde”, aldus een uitspraak van zijn oma). Uiteindelijk hebben we ons dan toch neergezet naast een klein kerkje en heb ik 3 boterhammen gegeten. Ik had dus helaas niet aan de verleiding kunnen weerstaan. Wel had ik besloten om geen water te drinken, dat was toch wel iets wat ik zou moeten kunnen volhouden.
Na een 17 tal km konden mijn beide voeten niet meer mee, ik had 4 grote blaren onder mijn voeten zitten en had geen moed meer om nog eens 13 km te stappen. Omdat ik een andere groep zag naderen gaf ik dan ook de instructie aan Caressa en de rest om met  de andere groep mee te wandelen en dat ik wel zou achterblijven/opgepikt worden. Zo gezegd, zo gedaan en toen bleef ik alleen achter al zittende bij een bushalte, klaar om een smsje te sturen dat ze me konden oppikken. Na een 20 minuten rust besloot ik om dat smsje toch nog even uit te stellen en dan maar blootsvoets verder te stappen op mijn eigen tempo. Aanbiddingsmuziek in mijn oren, goede asfalt om te stappen en vooral blijven doorgaan. Wat wel leuk was en wat ik als een knipoogje van God zag was dat toen de muziek begon te spelen ik als eerste het nummer “Bones” te horen kreeg. Dit gaf me toch weer de nodige energie om het wandelen positief te bekijken.

Uiteindelijk heb ik toch voor een 5 tal km een bus genomen, een beslissing waar ik helemaal geen spijt van heb. Uiteindelijk kwam ik toch tezamen met Caressa en haar groep op de kampplaats toe en konden we genieten van een heerlijke barbecue. Nadien hebben we nog gezellig samengezeten met elkaar rond een kampvuur en verteld over onze ervaringen van de trip. Rond 22:00 zijn Caressa en ik uiteindelijk gaan slapen, het was een vermoeiende dag geweest en de nacht beloofde koud te worden (2-4 graden volgens het weerbericht). De volgende dag was voornamelijk spelletjes spelen, wandelen door de natuur en rond 14u begonnen we dan ook met opruimen. Toen alles opgeruimd was kregen we te horen dat we de mogelijkheid hadden om nog eens 10 km te wandelen. Eerst was dit een deel van het programma maar door de vele vermoeide mensen was besloten om het optioneel te maken en enkel voor zij die wouden. Uiteindelijk waren er nog 4 studenten die de extra 10 km gewandeld hebben al moet ik daar wel even bijzeggen dat iedereen van deze 4 een lift hadden gekregen van iemand en de dag voordien maar 10km hadden gewandeld.

Dus: Ook al loop ik momenteel nog niet helemaal zoals het hoort (blaren) het was een geweldige ervaring om ook dit weer te kunnen meemaken en een andere kijk te hebben gekregen op verleiding en het weerstaan daarvan. Ook al kon ik deze keer niet alles stappen en kon ik niet aan de verleiding om te eten weerstaan, ik kom er wel en groei als christen naar een betere versie van mezelf.