Reizen – één van die dingen die ik enorm mis. Ligt het aan de kinderen, corona, het dagelijkse leven, financiën? Of misschien nog wel het meeste aan het niet nemen van die stap om gewoon iets te boeken. Want ik zie meerdere mensen die reizen toch telkens maar mogelijk lijken te maken. Mijn broer zit in de Filipijnen nu. Oh wat zou ik toch ook graag naar de andere kant van de wereld reizen. Of gewoon de andere kant van Europa, dat zou ook al goed zijn. Gewoon een nieuwe plek, nieuwe cultuur, even niet thuis. Samen ontdekken, proeven, ervaren. En dan misschien vooral de zon op mijn huid voelen. Even niet gewoon, maar anders.
We hebben wel plannen, in de toekomst, maar dit zijn vooral dromen. En hoewel het belangrijk is van te genieten van het hier en nu, dwalen mijn gedachten af naar het daar en dan. Niet dat het leven slecht is, maar er is nog zoveel meer om te ontdekken, te beleven. En daarbij, op reis heb ik mijn volkje bij elkaar, en daar geniet ik misschien nog wel gewoon het meeste van. Dus richt ik mijn gedachten daar maar op, de kleine momentjes thuis.
Maar hoop doet leven – dus dat is wat we in tussen tijd doen. En een spaarplan opstellen, want zonder wordt de verste reis naar de achtertuin.
