Leanne en Brent waren op bezoek! Al stuiterend ben ik de week begonnen omdat ik wist dat ze kwamen. Maandag na de STEAM zijn we weer in de lessen gevlogen. Die gaan natuurlijk weer hun gewone gangetje. Toch waren het voor mij dagen die ik moest uitzitten vol ongeduld, want donderdag, om 13u10 zouden deze twee schatjes toe komen op het vliegveld van Billund. Eerst had ik nog gedacht om zelf te rijden – aangezien het ondertussen toch al wel weer heel lang geleden is sinds ik een auto onder mijn billen geschoven heb -, maar ik was te vol van enthousiasme. De weg naar het vliegveld hebben we heerlijk kunnen genieten van de prachtige herfst. Het heeft even geduurd, maar de blaadjes beginnen toch echt weer allerlei kleuren te krijgen. Ik was al even bang dat we van de zomer direct in de winter zouden belanden.

Aangekomen op de school hebben we Leanne en Brent gelijk meegenomen in ons dagelijks leven. Deze keer waren er in de middag ‘huddles’ gepland. De studenten worden verdeeld in allemaal kleinere praatgroepjes waar je één keer in de twee weken mee samen komt. Brent ging met Rein mee en Leanne met mij. ’s Avonds hebben ze mee kunnen genieten van één van onze Fire In The Night’s, en ze kregen een primeur. Sinds we verdeeld zijn in worship groepen, moeten we ook effectief deelnemen in de worship waar nodig. Afgelopen donderdag was dit voor mij de eerste keer. Ik speelde piano en zong en vond het verschrikkelijk. Oké ik moet ook niet overdrijven, maar ik vond het toch niet gemakkelijk. Zelf piano spelen en zingen is toch anders dan dit in een vast gestelde setting te doen. Aan de andere kant moet ik mezelf ook leren dat ik érgens moet beginnen. Alles is een leerproces waar we geduld voor moeten hebben. En daar hoort falen ook bij. Het was best apart dat we hier net allemaal tijdens de huddle over gepraat hadden. We zijn er nog niet en daarom zijn we hier.

Zaterdag had ik samen met Louise iets gepland op de school, iets waar ik zeker van wist dat Leanne er helemaal weg van zou zijn (en ik zelf natuurlijk ook). We weten dat het nog ‘maar’ 1 november was, maar we hebben een excuus: we zijn twee weken thuis wanneer dit hoogtepunt valt! Dus moeten we er nu van genieten. Ik heb het dus wel degelijk over KERST! Gisteren hebben we ons bezig gehouden met het maken van kerstdecoratie en het hebben van Kerst hygge (= gezellige tijd samen). Naast het maken van kerststerren uit wasknijpers, kerstballen met wol en vormpjes uit een klei substantie, was er ook warme chocolademelk met slagroom. Dat allemaal op de melodieën van kerstmuziek. Het is nooit te vroeg om kerst te vieren en sinds dat Jezus toch eerder in de maand augustus geboren is zijn we misschien zelfs al te laat. ‘Elk excuus is goed’ zeggen we dan.

Om de tijd met de familie af te sluiten zijn we nog uit eten geweest in een restaurantje in de stad. Het decor was een rommeltje, maar de ribbekes waren fantastisch! Het is dan ook gewoon genieten om gezellig met elkaar tijd door te brengen en lekker te eten. Even er van bewust worden dat de Denen toch nog ergens lekker eten kunnen maken… Hihi, we mogen niet klagen.

Vanmorgen/middag hebben we weer afscheid moeten nemen op het vliegveld. Hoewel het hier nu weer verschrikkelijk leeg voelt en ik het heel jammer vind dat ze weer weg zijn, moet ik toch zeggen dat we echt genoten hebben van de tijd samen met hun. Het doet deugd om even weer iemand van Belgische bodem te kunnen plat knijpen. Skype doet veel, maar het is toch niet alles. Over een maand en 20 dagen mogen we ons weer bevinden om en rond ons thuisfront. Het blijft dubbel, we kijken er naar uit, maar genieten ook echt enorm van onze tijd hier. We blijven God enorm dankbaar voor deze kans en blijven uitkijken naar wat de volgende tijd weer gaat brengen. Hij heeft een plan en daar zijn wij blij om!

Tot de volgende!