Ik hoop dat jullie allemaal een fijne start van het schooljaar gemaakt hebben. De afgelopen week hier was in zekere mate helemaal anders dan we gewoon zijn, maar aan de andere kant ook een beetje herkenbaar. We zijn op Bootcamp geweest. Drie dagen er op uit trekken in kleine groepjes om elkaar beter te leren kennen. Niet met de auto, niet te voet en al zeker niet op een boot, maar jawel: op de fiets! Wat waren Rein en ik blij toen we dat te horen kregen. Onze tocht komt duidelijk van pas.

Iedereen vertrok in groepjes van vier of vijf mensen. Onderweg moesten we een aantal enveloppen open maken waarin we verschillende ‘challenges’ of uitdagingen konden vinden. Heel interessant en vindingrijk moet ik zeggen. Het begon met de volgende taak: we moesten bij mensen aanbellen om hun te vragen of ze ons een aantal ingrediënten wouden geven, ingrediënten zoals mozzarella, 1 liter melk, 2 kg bloem, paprika, enz. Opvallend en aangenaam om te zien hoe vrijgevig de mensen waren. Een andere opdracht die volgde droeg ons op om van schoenen te wisselen gedurende 20 minuten. Al deze dingen waren maar kleine uitdagingen. Toch waren ze min of meer allemaal bedoeld om ons uit onze comfortzone te lokken. Voor mij persoonlijk was dat niet echt de uitdaging. Een grotere uitdaging was de groep. We waren allemaal zeer verschillende persoonlijkheden. Ik heb nog maar weer eens ontdekt dat mijn geduld toch niet zo eindeloos is. Normaal heb ik Rein aan mijn zijde waar ik mijn frustraties naar kan uiten, maar die was er helaas niet bij op dat moment. Ook de kaart was een heuse uitdaging, heel wat straatnamen misten en sommige straten waren gewoonweg niet aanwezig. Achteraf bleek dit een fout in het kopiëren te zijn, maar dat wisten we natuurlijk op dat moment nog niet. Echt snel rijden ging ook niet in onze groep. Waar sommige een uitdaging aan het fietsen hadden, had ik de uitdaging in het (uiterlijk) behouden van mijn geduld. Ik denk dat ik er toch redelijk in geslaagd ben.

Tijdens de fietstocht hebben we heel wat mooie momenten mogen mee maken. Eén van de opdrachten was om koffie en cake te krijgen bij iemand thuis. Een opdracht waarvan ik dacht dat het nooit zou lukken, maar toch! Mijn groepje kreeg de kans om iets te drinken bij een man die aan het werken was in zijn tuin, Rein zijn groep deed het dan weer ergens anders bij een koppel. Voor ons beide was dit een fantastische ervaring. De volgende dag kregen we een gelijkaardige opdracht, maar dan nog een stapje verder. Voor vertrek kreeg elke groep een zak bloem met gist mee. De bedoeling was dat je brood zou maken, dit zou bakken bij iemand thuis om dan uiteindelijk een lokale kerk binnen te stappen en Avondmaal te vieren met de pastor/voorganger/priester… Alweer was ik twijfelachtig, maar ging er toch voor. We namen de fietshelm erbij, legden er een plastic zak in en begonnen het brood met wat water te kneden (een fantastische ervaring op zich). Na een klein uurtje fietsen vonden we een vriendelijke man die ons brood wou bakken in zijn oven. Wanneer het brood klaar was bood hij ons koffie aan en jam om het brood te proeven. Heerlijk! Achteraf hebben we nog met de man kunnen bidden. Een ‘kerkelijk leider’ hebben we uiteindelijk niet gevonden, maar als groep hebben we wel het avondmaal gevierd. Een enorm samenbindend en krachtig moment was dat. Voor mij vooral heel fijn na mijn frustratie gevoelens van de dag ervoor.

Ook de groep van Rein heeft hier een heel mooi moment meegemaakt. Een andere opdracht (waar mijn groep niet aan toe gekomen was) ging als volgt: verzamel 4 mensen en speel hier een potje voetbal mee. Rein zijn groep vond deze en raakte met hun aan de praat. Al snel namen de jongeren hen mee naar hun school en gaven hun de kans om het brood te bakken. Rein heeft er UNO kunnen spelen met de kinderen en ook de rest heeft daar een gezegende tijd gehad. Na dit avontuur zijn ook zij naar een kerk getrokken om het Avondmaal te vieren. Achteraf bleek dit in dezelfde kerk te zijn als waar mijn groep geweest was.

We hebben beide heel verschillende avonturen beleefd, maar een enorm fijne tijd gehad. Het veranderd iets in de sfeer van de groep in zijn geheel op de school. Vanaf maandag zijn we klaar om voor het eerst een hele echte week in te gaan met heel wat lessen. We kijken er echt enorm naar uit. We hopen nog meer gevormd te worden op alle vlakken en wijsheid te krijgen. We vragen dan ook jullie gebed, dat we alles uit de school kunnen halen wat er in zit. Dat God ons duidelijk zal laten zien wat we moeten doen en hoe we de dingen kunnen toe passen op ons eigen leven.

Hier onder nog enkele foto’s van de Bootcamp.